Paylaşan Tavşan HopHop

Güneşli bir çayırda, HopHop adında sevimli bir tavşan yaşardı. HopHop'un en sevdiği şey, kocaman, turuncu bir havuçtu. Bugün bulduğu havuç, şimdiye kadarkilerin en güzeliydi!

HopHop, "Bu havuçla oynamak çok eğlenceli olacak!" diye düşündü. Havucunu havaya atıp tutarak zıplamaya başladı. "Hop hop! İşte böyle!" diye neşeyle seslendi.

Ama o da ne? Havuç, "tıkır tıkır" yuvarlanarak dikenli bir çalının tam altına kaçıverdi. HopHop, "Eyvah! Havucum!" diye endişeyle seslendi. Uzanmaya çalıştı ama patileri dikenlere takılıyordu.

HopHop çok üzülmüştü. Tam o sırada yumuşacık bir ses duydu: "Miyav!" Bu, Minnoş adında sevimli bir kediydi. Minnoş, HopHop'un yanına usulca yaklaştı.

Minnoş, "Neden üzgünsün küçük tavşan?" diye sordu. HopHop, patisiyle çalıyı göstererek, "En sevdiğim havucum oraya sıkıştı ve onu alamıyorum," dedi.

Minnoş gülümsedi. "Hiç merak etme, ben sana yardım ederim!" dedi. Minik ve çevik patisini dikkatlice dikenlerin arasından uzattı ve havucu nazikçe kendine doğru çekti.

"İşte havucun!" diyerek havucu HopHop'a uzattı. HopHop'un gözleri sevinçle parladı. "Çok teşekkür ederim Minnoş! Sen harika bir arkadaşsın!" dedi.

HopHop kocaman havuca, sonra da yeni arkadaşı Minnoş'a baktı. Aklına harika bir fikir gelmişti. Havucu tam ortasından tuttu ve "Kırt!" diye bir sesle ikiye ayırdı.

HopHop, havucun büyük bir parçasını Minnoş'a uzattı. "Bu senin için, çünkü bana yardım ettin." Birlikte, "kıtır kıtır" sesleriyle havuçlarını yemeye başladılar. Bu, şimdiye kadar yedikleri en lezzetli havuçtu.

O günden sonra HopHop ve Minnoş en iyi arkadaş oldular. Birlikte oynamanın ve yardımlaşmanın çok güzel olduğunu, ama en güzelinin paylaşmak olduğunu öğrendiler. Çünkü paylaşmak mutluluktur!