Minik Tırtıl'ın Renkli Dünyası

Minik tırtıl, yeşil bir yaprağın üzerinde uyandı. Gözlerini yavaşça açtı. Gökyüzünde parlayan güneşe gülümsedi. 'Günaydın dünya!' dedi neşeyle. Yeni bir gün başlıyordu.

Minik tırtılın karnı acıkmıştı. Tıpır tıpır yürüyerek yaprağın üzerinde gezindi. 'Ne lezzetli bir yaprak!' diye düşündü. Ham ham ham, yemeye başladı. Yaprak hem evi hem de yemeğiydi.

Tırtıl, kıpkırmızı bir gelincik çiçeği gördü. Çiçeğin üzerinde benekli bir uğur böceği oturuyordu. Uğur böceği, 'Merhaba, minik dostum!' dedi. Ne kadar da parlak bir kırmızıydı!

Sonra, güneş gibi parlayan sarı bir papatya gördü. Papatyanın etrafında vız vız diye bir arı uçuyordu. Arı, 'Merhaba, çalışkan tırtıl!' dedi. Çiçekler mis gibi kokuyordu.

Minik tırtıl ilerlerken, gökyüzü gibi mavi bir kelebek gördü. Kelebek, pır pır uçarak bir çiçeğe kondu. 'Ne güzel bir gün!' dedi kelebek. Tırtıl, uçabilmenin hayalini kurdu.

Tırtıl çok gezdi, çok yedi ve çok arkadaş edindi. Artık yorulmuştu ve uykusu gelmişti. Kendine bir daldan sıcacık, ipek gibi bir yuva örmeye başladı.

Minik tırtıl, kozasının içinde mışıl mışıl uyudu. Günler geçti. Dışarıda rüzgar esti, yağmur yağdı ve güneş yeniden açtı. O, sıcacık yuvasında güvendeydi ve dinleniyordu.

Bir sabah, koza hafifçe sallanmaya başladı. Tık tık tık! İçeriden sesler geliyordu. Minik tırtıl uyanmıştı ve artık dışarı çıkmaya hazırdı. Büyük bir değişim olmuştu.

Kozadan yavaşça rengarenk kanatları olan güzel bir kelebek çıktı! Minik tırtıl artık yoktu. O artık kırmızı, sarı ve mavi renklerde kanatları olan bir kelebekti.

Uğur böceği, yeni kelebeği görünce 'Vay canına, ne kadar güzelsin!' dedi. Bütün arkadaşları ona hayranlıkla bakıyordu. Kelebek, mutlulukla gülümsedi.

Rengarenk kelebek, gökyüzünde dans ederek uçtu. Pır pır pır... Çiçekten çiçeğe kondu, tatlı özlerini içti. Dünya yukarıdan çok daha güzel görünüyordu.

Güneş batarken, kelebek dinlenmek için büyük, yeşil bir yaprağın üzerine kondu. Kalbi sevgi ve huzurla doluydu. Bütün doğa ona 'İyi geceler,' diye fısıldadı. Tatlı rüyalara daldı.