Küçük Tavuçuk

Güneşli bir sabahtı. Küçük Tavuçuk, 'Gıt gıt gıdak!' diye neşeyle uyandı. 'Ne güzel bir gün!' diye düşündü. 'Haydi yumurtaları toplamalı!'

Minik sepetini kaptığı gibi bahçeye koştu. Tıp tıp tıp, adımları neşeliydi. Her yerde rengarenk çiçekler vardı ve arılar vızır vızır uçuşuyordu.

İşte ilk yumurtalar! Samanların arasında inci gibi parlıyorlardı. 'Yavaşça almalıyım,' diye fısıldadı. 'Kırılsınlar istemem, çünkü dikkatli olmak gerek.'

Tam o sırada, uzun kulaklı Tavşan Pamuk zıplayarak geldi. Karnı gurulduyordu. 'Merhaba Tavuçuk, yiyecek bir şeyler paylaşır mısın?' diye sordu.

Küçük Tavuçuk gülümsedi. Yanındaki torbadan kıpkırmızı bir çilek çıkardı. 'Elbette paylaşırım Pamuk! Al bakalım, bu senin için.'

Az ileride, Sincap Fındık daldan dala atlıyordu. O kadar hızlıydı ki neredeyse Tavuçuk'un sepetini devirecekti. 'Hop, dikkatli ol Fındık!' dedi Tavuçuk.

Sincap Fındık duraksadı. 'Haklısın,' dedi. 'Acele ettim.' Küçük Tavuçuk ona bir meşe palamudu uzattı. 'Bu da senin için, paylaşmak güzeldir.'

Çitin yanında, minik Kuzu Bulut üzgün üzgün me'liyordu. En sevdiği sarı topu çitin diğer tarafına kaçmıştı. 'Yardıma ihtiyacın var mı?' diye sordu Tavuçuk.

Küçük Tavuçuk, 'Yardımlaşmak harikadır!' dedi ve çitin altından süzülüp geçti. Sarı topu gagasıyla ittirerek Kuzu Bulut'a geri getirdi.

Artık bütün arkadaşları bir aradaydı. Tavşan Pamuk çileğini yiyor, Sincap Fındık ise palamudunu kemiriyordu. Herkes çok mutluydu.

Kuzu Bulut topuyla oynarken, Küçük Tavuçuk da yumurtalarla dolu sepetine ve mutlu arkadaşlarına baktı. Herkes birbirine yardım etmişti ve çok nazikti.

Birlikte oynamak ve birbirine yardım etmek ne kadar güzeldi! Küçük Tavuçuk ve arkadaşları o gün anladılar ki: Paylaşmak ve dikkatli olmak hepimizi mutlu eder.