Bremen'in Neşeli Mızıkacıları

Bir zamanlar, Eşkin adında kocaman, gri bir eşek yaşarmış. Yıllar geçmiş, Eşkin biraz yaşlanmış ama kalbi hala şarkılarla doluymuş. 'Ah,' diye iç çekmiş, 'Bremen'e gidip orada bir müzisyen olsam ne güzel olur!' Böylece yola koyulmuş.

Eşkin yolda yürürken, Tekir adında sevimli bir köpekle karşılaşmış. Tekir de Eşkin gibi biraz yaşlanmış, ama kuyruğu hala neşeyle sallanıyormuş. Eşkin, 'Merhaba Tekir! Bremen'e gidiyorum, orada müzisyen olacağım. Sen de gelmek ister misin?' diye sormuş. Tekir'in gözleri parlamış, 'Elbette!' demiş.

Eşkin ve Tekir birlikte neşeyle yürürken, ağacın dalında oturan Mırnav adında şirin bir kedi görmüşler. Mırnav, tek başına mırıl mırıl şarkı söylüyormuş. Eşkin ve Tekir, 'Mırnav, bizimle Bremen'e gelip müzik grubumuza katılır mısın?' diye sormuşlar. Mırnav sevinçle atlamış, 'Çok isterim!' demiş.

Üç arkadaş, Eşkin, Tekir ve Mırnav, neşeyle şarkı söyleyerek yollarına devam etmişler. Birden, uzaktan 'Ü-ürü-üüü!' sesi gelmiş. Şafak adında, rengarenk tüyleri olan bir horozmuş bu! Tekir, 'Şafak, bizimle Bremen'e gelip en güzel şarkıları söylemek ister misin?' diye sormuş. Şafak gururla, 'Tabii ki!' demiş.

Artık dört arkadaş olmuşlar! Eşkin, Tekir, Mırnav ve Şafak. Ormanın içinden geçerek Bremen'e doğru yürüyorlar. Her biri kendi sesini katıyor, birlikte öyle güzel bir melodi oluşturuyorlar ki, ormandaki kuşlar bile onları dinliyormuş.

Güneş batmaya başlamış, gökyüzü turuncu ve pembe renklere bürünmüş. Uzakta, ağaçların arasında küçük, şirin bir kulübe görmüşler. 'Orada biraz dinlenelim mi?' diye sormuş Mırnav. Hepsi kabul etmiş.

Kulübeye yaklaşmışlar ve pencereden içeri bakmışlar. İçeride, masanın üzerinde nefis yiyecekler varmış! Ama kimse görünmüyormuş. Sadece içeriden gelen tıkırtılar duyuyorlarmış. 'Acaba kim var orada?' diye fısıldamış Eşkin.

Daha iyi görebilmek için harika bir fikir bulmuşlar! Eşkin öne geçmiş, Tekir onun sırtına çıkmış, Mırnav Tekir'in sırtına zıplamış ve en üste de Şafak konmuş. Kocaman, neşeli bir kule olmuşlar!

Hep birlikte, en güçlü sesleriyle şarkı söylemeye başlamışlar! Eşkin 'A-a-aa!', Tekir 'Hav hav!', Mırnav 'Miyav miyav!' ve Şafak 'Ü-ürü-üüü!' diye bağırmış. Sesleri kulübenin içini doldurmuş, öyle neşeli ve şaşırtıcıymış ki!

Kulübedeki tıkırtılar kesilmiş. İçeride aslında birkaç küçük, oyunbaz orman hayvanı varmış. Onlar da kendi aralarında küçük bir parti yapıyorlarmış! Bizimkilerin neşeli şarkısını duyunca önce şaşırmışlar, sonra kahkahalarla gülmeye başlamışlar. Orman hayvanları, 'Ne güzel bir müzik! Buyurun, yiyeceklerimizi paylaşalım!' demişler.

Sabah olmuş, güneş pırıl pırıl parlıyormuş. Karınları doymuş ve kalpleri neşeyle dolmuş bir şekilde, dört arkadaş Bremen'e doğru yollarına devam etmişler. Birlikte olmanın ve müzik yapmanın ne kadar güzel olduğunu biliyorlarmış.

Sonunda Bremen'e varmışlar! Şehrin meydanında kendilerine güzel bir yer bulmuşlar ve hemen müzik yapmaya başlamışlar. Eşkin'in melodisi, Tekir'in ritmi, Mırnav'ın mırıltısı ve Şafak'ın coşkulu sesi birleşince, herkes onları dinlemeye gelmiş. Bremen'in Neşeli Mızıkacıları, orada mutlulukla yaşamışlar, şarkılar söylemişler ve dostluklarını paylaşmışlar. Birlikte hareket etmek ve yetenekleri paylaşmak, onlara hep mutluluk getirmiş!