Bilge Karga ve Kurnaz Tilki

Kocaman, yemyeşil bir ormanda, Bilge adında neşeli bir karga yaşarmış. Bir gün, Bilge çok lezzetli görünen sapsarı bir peynir bulmuş. Onu kapmış ve en sevdiği ağacın en yüksek dalına konmuş.

Tam peynirini afiyetle yiyecekken, ağacın altından sevimli mi sevimli, tüyleri kıpkırmızı bir tilki geçmiş. Adı Kurnaz’mış. Kurnaz, yukarı bakmış ve Bilge’nin gagasındaki peyniri görmüş.

Kurnaz, Bilge’ye gülümsemiş. 'Merhaba, sevgili Bilge Karga!' diye seslenmiş tatlı sesiyle. 'Ne kadar da güzel tüylerin var! Güneş ışığında parlıyorlar!'

Bilge, bu güzel sözleri duyunca çok mutlu olmuş. Tüylerini kabartmış, gururla etrafa bakmış. Peyniri gagasında sıkıca tutuyormuş.

Kurnaz devam etmiş: 'Eminim sesin de tüylerin kadar güzeldir, Bilge! Bize bir şarkı söyler misin? O tatlı sesini duymak ne güzel olurdu!'

Bilge, şarkı söylemeyi çok severmiş. Kurnaz’ın sözlerine çok sevinmiş. Bir an düşünmeden, gagasını açmış ve 'Gaaak!' diye ötmeye başlamış. Ama o da ne? Peynir, 'tak!' diye yere düşmüş!

Kurnaz, düşen peyniri hemen yakalamış. Peyniri patileriyle tutmuş ve Bilge’ye bakmış. Bilge, gagasından düşen peynire üzgün üzgün bakıyormuş.

Bilge, derin bir nefes almış. 'Ah, Kurnaz!' demiş. 'Senin tatlı sözlerine aldanıp peynirimi düşürdüm. Aklımı kullanmalıydım.'

Kurnaz, Bilge’nin üzüldüğünü görünce biraz mahcup olmuş. 'Üzgünüm, Bilge,' demiş. 'Biraz yaramazlık yapmak istedim ama seni üzmek istemedim.'

Kurnaz, peyniri ikiye bölmüş. Bir parçasını Bilge’ye uzatmış. 'İstersen, bu peyniri seninle paylaşabilirim,' demiş nazikçe. 'Dürüstlük, hileden daha güzeldir.'

Bilge, ağaçtan aşağı inmiş. Kurnaz’ın uzattığı peynir parçasını almış. İkisi de peynirlerini afiyetle yemişler. O günden sonra, Bilge her zaman aklını kullanmayı hatırlamış.

Kurnaz da hile yapmaktan vazgeçmiş, dürüst bir arkadaş olmuş. İkisi de ormanda mutlu mesut yaşamışlar. Unutmayın çocuklar, övgüye değil, aklımıza güvenelim!