Tavşan ve Kaplumbağa

Güneşli bir çayırda, zıp zıp zıplayan neşeli bir Tavşan ve yavaş adımlarla yürüyen sakin bir Kaplumbağa yaşarmış. Tavşan çok hızlı koşar, Kaplumbağa ise her zaman sabırla ilerlermiş.

Bir gün Tavşan, 'Ben bu ormandaki en hızlı hayvanım!' diye övündü. Sonra Kaplumbağa'ya dönüp şakayla, 'Benimle yarışmak ister misin?' diye sordu.

Kaplumbağa sakin bir gülümsemeyle, 'Elbette, Tavşan. Seninle yarışırım. Elimden gelenin en iyisini yapacağım,' dedi. Onun bu sakinliği Tavşan'ı biraz şaşırttı.

Yarış başladı! Tavşan, bir ok gibi fırladı ve gözden kayboldu. Arkasında sadece küçük bir toz bulutu bırakmıştı.

Kaplumbağa ise hiç acele etmeden, 'Adım adım, yavaş yavaş,' diyerek yola koyuldu. Durmadan, ama hep aynı sabırlı hızla ilerliyordu.

Tavşan o kadar hızlı koştu ki, kısa sürede çok ilerledi. Arkasına baktığında Kaplumbağa'yı göremedi. 'O çok yavaş! Dinlenmek için bolca vaktim var,' diye düşündü.

Yol kenarında iştah açıcı, turuncu havuçlarla dolu bir tarla gördü. 'Biraz atıştırmaktan zarar gelmez,' dedi ve havuçları keyifle yemeye başladı.

Karnı doyan Tavşan'ın uykusu geldi. Yumuşacık çimenlerin üzerine, gölgeli bir ağacın altına kıvrılıp uykuya daldı.

Bu sırada Kaplumbağa, hiç durmadan yürümeye devam etti. Uyuyan Tavşan'ın yanından sessizce geçti ve yoluna devam etti.

Kaplumbağa, yavaş ama kararlı adımlarla tepeye tırmandı ve bitiş çizgisine ulaştı. Ormandaki diğer hayvanlar onu sevinçle alkışlamaya başladı.

Tavşan gürültüyle uyandı. Bitiş çizgisine doğru son hızla koştu ama çok geçti. Kaplumbağa'nın yarışı kazandığını gördü.

Tavşan hiç üzülmedi. Arkadaşının yanına gidip onu tebrik etti. 'Tebrikler dostum! Sen hiç pes etmedin ve kazandın,' dedi. O gün, hızlı olmanın değil, sabırlı ve azimli olmanın başarıyı getirdiğini öğrenmişti.