Parktaki Gizli Yol

Aras parkta oynamayı çok severdi. Kaydıraktan kayar, salıncakta sallanırdı. Ama en çok da ağaçların arasındaki küçük, gizli yerleri merak ederdi.

Bir gün, büyük bir çınar ağacının arkasında daha önce hiç görmediği bir yol fark etti. Sarmaşıklarla kaplı, gizemli bir yoldu bu. 'Bu yol nereye gidiyor acaba?' diye düşündü.

Aras derin bir nefes aldı. Biraz heyecanlıydı ama merakı daha fazlaydı. Cesaretini toplayıp yavaşça gizli yola doğru ilk adımını attı.

Yolda yürürken bir daldan 'Merhaba küçük kaşif!' diye bir ses duydu. Bu, elinde bir fındık tutan sevimli bir sincaptı. 'Benim adım Fındık,' dedi. 'Bu yola hoş geldin.'

Aras ve Fındık birlikte yürürken, pofuduk beyaz bir tavşan zıplayarak yanlarına geldi. 'Ben de Havuç!' dedi neşeyle. 'Oyun oynamak ister misiniz?'

Tam o sırada, rengarenk bir kuş şakıyarak başlarının üstündeki bir dala kondu. 'Benim adım Cik Cik! Size en güzel şarkımı söyleyebilirim,' dedi.

Aras, Fındık, Havuç ve Cik Cik birlikte harika oyunlar oynadılar. Aras çantasından çıkardığı elmasını onlarla paylaştı. Fındık fındığını, Havuç da toprağın altından bulduğu taze bir havucu getirdi.

Herkes elindekini paylaştığı için oyunları daha da keyifli olmuştu. Cik Cik en neşeli şarkısını söylerken, Havuç komik zıplayışlar yapıyordu.

Güneş batmaya başlayınca Aras'ın eve gitme vakti gelmişti. 'Yarın yine geleceğim!' diye yeni arkadaşlarına söz verdi. Fındık, Havuç ve Cik Cik ona el salladılar.

Aras eve koştu ve heyecanla annesiyle babasına gizli yolu ve yeni arkadaşlarını anlattı. 'Orası sihirli bir yer gibiydi!' dedi.

Ertesi gün Aras, annesi ve babasıyla birlikte parka gitti. Onlara gizli yolu gösterdi. Fındık, Havuç ve Cik Cik onları neşeyle karşıladı.

Artık park, Aras için daha da özel bir yerdi. Hem ailesiyle hem de yeni dostlarıyla paylaşabileceği bir sırrı vardı. Cesareti ve dostluğu sayesinde harika bir dünya keşfetmişti.