Küçük Tavşan ve Kayıp Havuçlar

Bir varmış bir yokmuş, yemyeşil çayırlarda yaşayan Pırpır adında neşeli bir tavşancık varmış. Pırpır'ın en sevdiği şey, parlak turuncu renkli üç güzel havuçmuş.

Pırpır, 'Havuçlarımı yemeden önce biraz oyun oynayayım,' diye düşündü. Havuçlarını yapraklı büyük bir çalının altına özenle sakladı.

Kelebeklerle köşe kapmaca oynadıktan sonra Pırpır geri döndü. Ama o da ne! Havuçlar yerinde yoktu! 'Havuçlarım nereye gitti?' diye endişeyle etrafına bakındı.

Pırpır telaşla etrafı aramaya başladı. Tam o sırada, ağaçtan aşağı pofuduk kuyruklu bir sincap olan Pofuduk indi. 'Ne arıyorsun Pırpır?' diye sordu.

Pırpır, 'Üç güzel havucumu kaybettim!' dedi üzgün bir sesle. Pofuduk, yumuşacık patisiyle Pırpır'ın omzunu okşadı. 'Üzülme, sana yardım edeceğim!' dedi.

İki arkadaş çiçeklerin arasını aradılar ama havuçları bulamadılar. O sırada bir mantarın altından yuvarlanarak Bilge Kirpi çıktı. 'Merhaba arkadaşlar, bir sorun mu var?' diye sordu.

Pırpır, kaybolan havuçlarını anlattı. Bilge Kirpi düşünceli bir şekilde burnunu oynattı. 'Birlikte ararsak daha kolay buluruz! Ben de size yardım ederim!' dedi.

Üç arkadaş kayaların arkasına baktılar. Birden, üstlerindeki bir dala Cikcik adında minik bir kuş kondu. 'Cik cik! Ne kadar da meşgulsünüz! Ne yapıyorsunuz?' diye şakıdı.

Cikcik kayıp havuçların hikayesini duyunca heyecanla cıvıldadı. 'Ben yükseğe uçabilirim! Gökyüzünden her yeri görürüm. Sizin için ben de bakacağım!' dedi.

Cikcik masmavi gökyüzüne doğru süzüldü. Sağa baktı, sola baktı. 'Gördüm! Gördüm! Küçük derenin kenarındalar!' diye şarkı söyledi.

Pırpır ve Pofuduk hemen dereye doğru koştular. İşte oradaydılar! Üç havuç yokuştan aşağı yuvarlanmış ve suyun kenarında durmuştu.

'Yaşasın!' diye bağırdı Pırpır. 'Onları bulduk! Teşekkür ederim harika dostlarım!' Bilge de onlara katıldı ve hep birlikte sevindiler.

Pırpır üç havucuna, sonra da üç yeni arkadaşına baktı. Bir havucu parçalara ayırdı. 'Bu hepimiz için,' dedi kocaman bir gülümsemeyle. 'Çünkü onları birlikte bulduk.'

Dört arkadaş birlikte oturup lezzetli havuçları yediler. Arkadaşlarla paylaşmak, tek başına yemekten çok daha eğlenceliydi. Yardımlaşmanın en büyük mutluluğu getirdiğini o gün anladılar.