Kırlangıç Ela ile Karınca Minik

Güneşli bir sabahta, minik Kırlangıç Ela gökyüzünde neşeyle süzülüyordu. Kanatları rüzgarla dans ediyor, kalbi pır pır atıyordu.

Aşağıda, yemyeşil çimenlerin arasında, çalışkan Karınca Minik ve arkadaşları telaşla koşuşturuyordu. Kış gelmeden yiyecek toplamaları gerekiyordu.

Ama kocaman bir yaprak yollarını kapatmıştı! Minik ve arkadaşları yaprağı hareket ettirmek için çok uğraştılar ama çok ağırdı.

Ela, aşağıdan gelen sesleri duydu ve merakla süzülerek yaklaştı. Minik karıncaların zorlandığını görünce, onlara yardım etmek istedi.

'Merhaba küçük arkadaşlar!' diye cıvıldadı Ela. 'Size nasıl yardım edebilirim?' Minik, şaşkınlıkla yukarı baktı. Bir kırlangıç onlarla konuşuyordu!

Minik, 'Bu yaprağı kaldıramıyoruz,' diye fısıldadı. 'Yolumuz kapandı ve yiyecekleri yuvamıza taşıyamıyoruz.'

Ela gülümsedi. 'Merak etmeyin! Ben size yardım edebilirim!' Kocaman yaprağın bir ucunu gagasıyla nazikçe kavradı.

Ve hop! Ela, güçlü kanatlarıyla yaprağı havaya kaldırdı. Minik ve arkadaşları sevinçle alkışladılar. Yol artık açıktı!

Karıncalar hızla yiyeceklerini taşımaya devam ettiler. Minik, her bir kırıntıyı sabırla yuvasına götürüyordu. Ela da onları izlerken gülümsüyordu.

Günler geçti, Ela ve Minik çok iyi dost oldular. Ela, karıncalara bazen yüksek yerlerden düşen tohumları bulmalarında yardım etti.

Karıncalar da Ela'ya yuvalarının yakınındaki en lezzetli böcekleri gösterdiler. Birlikte çalışmak ve paylaşmak çok eğlenceliydi!

Ela ve Minik, yardımlaşmanın ve sabrın ne kadar güzel bir dostluk kurduğunu öğrendiler. Ve hep birlikte mutlu yaşadılar. Yardımlaşmak ve sabır dostluğu büyütür!