Ali Baba ve Paylaşılan Hazine

Çok uzak diyarlarda, yemyeşil bir ormanın kenarında şirin bir köy vardı. Bu köyde Ali Baba adında iyi kalpli bir oduncu yaşardı. Ali Baba her sabah sadık eşeği Karakaçan ile ormana gider, kuru dalları toplar ve köy halkına yardım ederdi. O, doğayı çok sever, kuşların cıvıltısını dinler, çiçekleri koklardı.

Bir gün ormanın derinliklerinde daha önce hiç duymadığı sesler işitti. Merakla seslerin geldiği yöne doğru ilerledi ve büyük bir kayanın arkasına saklandı. Rengarenk giysiler içinde, gürültücü ve şakacı kırk adamın bir kayanın önünde durduğunu gördü. Bunlar, efsanelerde anlatılan Kırk Haramiler'di.

Haramilerin lideri, heybetli ve süslü kıyafetli bir adam, kayanın önüne geçti. Ellerini havaya kaldırıp gür bir sesle bağırdı: "Açıl susam açıl!" Ali Baba gözlerine inanamadı. Kayanın ortasında sihirli bir parıltıyla bir kapı belirdi.

Kırk Haramiler, neşeyle gülüşerek ve birbirlerine şakalar yaparak mağaranın içine girdiler. Mağaranın içi bir anlığına altın gibi parladı ve sonra kapı arkalarından kapandı. Ali Baba, her şeyin bir rüya olup olmadığını anlamak için gözlerini ovuşturdu.

Bir süre sonra Haramiler mağaradan çıktılar. Liderleri tekrar sihirli sözleri söyledi: "Kapan susam kapan!" ve kapı gözden kayboldu. Haramiler atlarına binip geldikleri gibi neşeyle uzaklaştılar. Orman yeniden sessizliğe büründü.

Ali Baba, cesaretini topladı ve saklandığı yerden çıktı. Kalbi hızla çarpıyordu ama içinde bir merak duygusu vardı. Yavaşça kayaya yaklaştı ve derin bir nefes aldı. "Acaba bende de işe yarar mı?" diye düşündü.

Titrek bir sesle fısıldadı: "Açıl susam açıl!" Ve mucize gerçekleşti! Kaya, aynı sihirli parıltıyla yeniden açıldı. Ali Baba, şaşkınlık ve sevinç içinde mağaranın girişinde durakaldı.

İçerisi bir hayal dünyası gibiydi. Mağara ağzına kadar altın paralarla, parıldayan mücevherlerle, ipek kumaşlarla ve dünyanın dört bir yanından gelmiş harika oyuncaklarla doluydu. Her şey göz kamaştırıcı bir güzellikteydi.

Ali Baba açgözlü biri değildi. Bu kadar çok hazineyi görünce aklına ilk gelen şey köyü ve komşuları oldu. "Bu hazineyle bütün köyümüzün hayatı değişebilir," diye düşündü. Sadece küçük bir keseyi doldurmaya karar verdi.

Mağaradan çıkarken sihirli sözleri söyledi: "Kapan susam kapan!" Kapı usulca kapandı ve kaya eski haline döndü. Ali Baba, küçük hazine kesesiyle birlikte eşeği Karakaçan'ın yanına döndü ve köyün yolunu tuttu.

Ali Baba köye vardığında doğruca köy meydanına gitti. Bütün komşularını ve çocukları etrafına topladı. Herkes onun neşeyle parlayan gözlerine ve elindeki küçük keseye merakla bakıyordu.

Ali Baba, başından geçenleri anlattı ve kesenin içindekileri meydana serdi. "Bu hazine hepimizin!" dedi. "Bunu köyümüzü güzelleştirmek için kullanacağız." Köylüler, Ali Baba'nın bu cömertliği karşısında çok duygulandılar.

O günden sonra köyde bir bayram havası başladı. Hazineyle yeni bir okul, çocuk parkı ve herkesin faydalanabileceği yemyeşil bahçeler yaptılar. Herkes birbirine daha çok yardım etmeye başladı.

Kırk Haramiler mağaraya geri döndüklerinde hazinenin bir kısmının eksik olduğunu fark ettiler. Liderleri Zagan başını kaşıdı. "Herhalde saymayı unuttuk," dedi ve arkadaşlarıyla birlikte bu durumu unutup şakalaşmaya devam ettiler. Onlar için önemli olan biriktirmekti, paylaşmak değil.

Ali Baba ve köylüler ise en büyük hazinenin ne olduğunu anlamışlardı. Birlikte çalışmanın, yardımlaşmanın ve paylaşmanın sevinci, mağaradaki bütün altınlardan daha değerliydi. Çünkü gerçek zenginlik paylaşmaktı.